▲▲▲▲

Welkom Laatste Nieuws KUMPULAN Foto en Film Muziek Familie Albums Onze Veteranen Toen en Nu ... Historie Indische Cultuur Boeken Sociale Media Links Onze Nieuwsbrief Pasar Malam 2022 Contact

FAMILIE VOGELENZANG

Onze vader is Gerrit Vogelenzang, hij is op 5 juni 1928 geboren in Delft, Nederland. Hij is opgegroeid in Delft in een arbeidersgezin en heeft daar met zijn familie de oorlogsjaren meegemaakt. Het was erg zwaar, vertelde mijn oma wel eens, er was geen eten en geen brandstof. Maar ze zijn de oorlog als familie redelijk ongeschonden doorgekomen.

Onze moeder, Romana Wollrabe, is geboren op 29 januari 1928 te Soekaboemi, Indonesië. Ze groeide op in Soerabaya waar mijn opa werkte als politiecommissaris. Toen de Jappen bezit namen van Indië is mijn opa opgepakt en naar een ‘jappenkamp’ gebracht, daar heeft hij de oorlog doorgebracht. Het gezin van mijn moeder vond tijdens de oorlog onderdak bij haar oma en opa, die een huis in de bergen hadden. Zij werden redelijk ongemoeid gelaten, omdat de opa van mijn moeder half Duits was. Na de oorlog is mijn opa, weliswaar getraumatiseerd, maar levend uit het Jappenkamp gekomen. Hij kon zijn werk als commissaris van politie van Soerabaya weer oppakken.

Daar heeft hij onze moeder ontmoet en zij zijn op 02-02-1949 in Soerabaya getrouwd. Het was hun bedoeling om in Indonesië te blijven. Mijn vader was daarom uit het leger gegaan en is, net als zijn opa, gaan werken als politieagent. Vanwege de soevereiniteitsoverdracht in december 1949 besloten zij toch om definitief naar Nederland te gaan. Onze ouders zijn, samen met Nico, toen bijna 1 jaar oud, op 6 juni 1950 aan boord van het schip m.s. de ‘Sibajak’ naar Nederland vertrokken. Onze moeder was toen zwanger van Ilona. Rob was achtergebleven in Indonesië bij onze Indische oma en opa en hij is in januari 1951, samen met hen, naar Nederland gekomen,

In Nederland aangekomen werden onze ouders opgevangen in Delft door oma en opa Vogelenzang en woonden daar gedurende acht maanden bij hen in. Op 12 september 1950 is Ilona daar geboren. Daarna kreeg het gezin een eigen woning in Delft, waar Monica in december 1951 werd geboren. Onze vader besloot zich in 1952 te melden als beroepsmilitair voor het conflict in Korea. Daar werd een bloedige strijd uitgevochten tussen Noord en Zuid-Korea. Na deze zware periode keerde hij in 1953 naar Nederland terug en werd, als beroepsmilitair, geplaatst in de WGF kazerne in Harderwijk. Er was nog geen huis in Harderwijk beschikbaar voor ons, dus het werd een weekend huwelijk. In Delft is in 1954 Gerard geboren en onze broer Ben in 1956. Vlak na de geboorte van Ben kregen onze ouders een woning in Harderwijk aan de Ruiterlaan. Ben was 10 dagen oud toen wij naar Harderwijk verhuisden. In de Ruiterlaan is Lesley in 1958 geboren en ons zevental was compleet.

Onze jeugd hebben we vooral in de omgeving van de Ruiterlaan doorgebracht. Het was een hele nieuwe buurt waar veel (ook Indische) gezinnen van militairen woonden. We speelden, zoals alle kinderen veel op straat. Er werd verstoppertje en ‘kastie’ gespeeld en achter de tractorfabriek plukten we frambozen van de struiken. Er waren, waar nu de Hoofdweg is, allemaal korenvelden. Ook wij moesten Indische ingrediënten halen bij de familie Sommer in de Irenelaan, we deden onze boodschappen bij de ZEDO en haalden patat bij Peters eethuis (in een pan) in de Tinnegieter. Het gebouw 'Odeon' aan de Karel Doormanlaan was een ijkpunt in de buurt. Er werd van alles georganiseerd. Je kon er op zaterdagmiddag naar een film kijken, Rob ging er naar Judo bij sportschool Iedema en er werden dansavonden, maar ook Indische avonden georganiseerd. Onze moeder ging daar graag naar toe, hoe goed ook geïntegreerd, ze bleef een beetje een ‘koloniaal’.

In 1962 verhuisden wij naar de Piet Heinlaan. Toen we wat ouder waren gingen we vooral ‘s winters naar de dansavonden in Odeon, waar ook de ‘The Blue Minstrels’ op traden. Zomers brachten we onze tijd door in de speeltuin van de strandboulevard, ook een ontmoetingspunt voor de jongeren in Harderwijk. Rob en Nico stonden bekend om hun gevaarlijke capriolen in de ‘loop-ton’, maar hun zusjes Ilona en Monica, deden daar niet voor onder. Wij waren zeker een zootje ongeregeld, zo had Rob een opgevoerde ‘Zundap’ en Nico een opgevoerde ‘Puch’ en de politie stond dan ook regelmatig op de stoep vanwege de snelheid (en dan heb ik het niet over alle andere incidenten waarom de wijkagent het nodig vond om langs te komen). Mijn vader was als beroepsmilitair veel weg, op oefening, maar ook was hij lang in Duitsland gelegerd en daardoor onregelmatig thuis. Het was vaak zwaar voor onze moeder. Zij stond eigenlijk alleen voor de opvoeding van 7 kinderen. Onze moeder was erg gastvrij, altijd waren onze vrienden welkom en konden een hapje mee eten.

Hoe Nederlands wij ook zijn, onze Indische roots zijn sterk en je kunt ons zeker een echte ‘Indische familie’ noemen. Iedere nieuwjaarsdag komen wij als familie bij elkaar en een ieder, kind of kleinkind in het bezit van een pannenset, kookt een Indisch gerecht. We grijpen, zo-wie-zo, graag iedere gelegenheid aan om bij elkaar te komen en met elkaar (Indisch) te eten.

Hoe het nu met ons gaat?

• Onze vader is al een aantal jaar geleden overleden. Onze moeder is intussen 85 jaar en woont, samen met haar man, in een seniorenflat in Harderwijk. Zij is nog steeds vief en vrolijk en houdt nog steeds niet van de Nederlandse kou en is veel op Tenerife te vinden.
• Onze oudste broer Rob woont samen met zijn vrouw in Amsterdam. Rob heeft drie dochters, een zoon en vier kleinkinderen. In het dagelijks leven is hij werkzaam als therapeut.
• Nico is met een Schotse vrouw getrouwd en zij wonen in Schotland. Het gezin bestaat uit drie dochters, twee zonen en zeven kleinkinderen, een achtste is op komst. Nico handelt in antiek en curiosa en is daarvoor gelukkig ook regelmatig in Nederland, zodat we elkaar vaak zien.
• Ilona is de enige die nog in Harderwijk woont, samen met haar man. Ilona heeft een dochter en een zoon en vier kleinzonen. Zij werkt als gezinsvoogd bij Bureau jeugdzorg in Almere.
• Monica is getrouwd en woont in Ermelo. Zij heeft een dochter en een zoon en vijf kleinkinderen. Monica werkt inmiddels niet meer, maar is 20 jaar werkzaam geweest op ‘s Heerenloo als hoofd personeel restaurant en later als teamleider.
• Gerard woont met zijn vrouw en twee dochters in Vaassen. Hij is werkzaam bij de regering (zoals hij zelf zegt), maar je kunt hem vinden op het hoofdbureau van Politie in Apeldoorn.
• Ben woont samen met zijn Engelse vrouw in Liverpool. Zij hebben vijf (geadopteerde) kinderen en vier kleinkinderen. Ben heeft een hotel in Liverpool.
• Lesley is getrouwd en woont met zijn gezin in Ermelo. Zij hebben een dochter en een zoon. Les is ondernemer en is directeur van LES BV (detacheringbureau in de zorg) in Ermelo.

Klik op een foto voor een uitvergroting