▲▲▲▲

Welkom Laatste Nieuws KUMPULAN Foto en Film Muziek Familie Albums Onze Veteranen Toen en Nu ... Historie Indische Cultuur Boeken Sociale Media Links Onze Nieuwsbrief Pasar Malam 2022 Contact

FAMILIE SCHUIJL

Lex Schuijl is iemand die pas op latere leeftijd naar Harderwijk is gekomen, en wel naar de nieuwe wijk Drielanden. Als beroepsmilitair bij de Koninklijke Landmacht was hij veel op de Veluwe werkzaam maar pas na zijn afzwaaien in 2003 zocht hij een definitieve woonplaats in Harderwijk. Lex is in Den Passar op het eiland Bali geboren als kind van een Nederlandse vader en een Thaise moeder. Zijn vader was, om het benauwde kerkelijke milieu te ontvluchten, als militair naar Nederlands-Indië gereisd en in de oorlog als krijgsgevangene in een van de Jappenkampen terecht gekomen. Daar werd hij zo goed en kwaad als dat ging verzorgd door een knappe Thaise verpleegster die later zijn echtgenote werd. Lichamelijk gezien knapte hij na de oorlog wel weer op, de psychische schade is nooit geheeld, hooguit weggestopt. Er werd gewoon niet meer over gepraat.

Toen de vader en moeder van Lex in 1950 voor verlof naar Nederland kwamen was zijn familie geschokt; hij was met een ‘gekleurde’ vrouw getrouwd. Het betekende min of meer een verbanning uit de familie en zelfs van de familiefoto’s werd hij afgeknipt. Hij hoorde er niet meer bij. Hoewel het jonge gezin Schuijl weer naar Nederlands-Indië terugkeerde duurde het niet lang voordat ze definitief de nieuwe Republiek Indonesië moesten ontvluchten.

In 1951 vetrokken ze, samen met een schip vol andere vluchtelingen, met het M.S. de Johan van Oldebarnevelt naar Nederland waar ze in Elst werden opgevangen. Ze kregen een noodwoning in een voormalig concentratiekamp waar in 1952 het zusje van Lex werd geboren. De vader van Lex probeerde op eigen kracht weer op te klimmen bij Defensie en bracht het uiteindelijk tot adjudant. De moeder van Lex had het moeilijk, ze sprak weinig Nederlands en kreeg geen enkele steun van haar schoonfamilie, integendeel, ze werd totaal genegeerd. Voor hun kinderen, Lex en zijn zusje was het een moeilijke jeugd.

“We hoorden nergens bij, niet bij de Hollanders, maar ook niet bij de Molukkers die bij ons in de klas zaten en die ons om welke reden dan ook, altijd moesten hebben. Na school was het voor mij en mijn zusje spitsroeden lopen om veilig thuis te komen, want er stond vaak een groepje Molukkers op ons te wachten. Door onze ouders werd een hoge druk op ons gelegd. We moesten niet zeuren en laten zien dat we beter waren dan de anderen, juist omdat we een kleurtje hadden.’

Familie Schuijl voor vertrek uit Batavia

Op zijn jeugd terugkijkend zegt Lex; ‘ik heb me lang afgevraagd waar ik thuis hoorde, was ik nu Indisch, Balinees, Thai of Nederlander?’ Lex was voorbestemd om te gaan varen op de grote vaart, maar trad uiteindelijk in de voetsporen van zijn vader en ging bij de Koninklijke Landmacht aan het werk. Zijn zusje ging bij de MARVA. Als militair deed Lex twee gevaarlijke buitenlandse missies, in 1995 naar het uiteengevallen Joegoslavië, in 2002 naar het door etnisch geweld verscheurde Macedonië.

Uiteindelijk vond hij een antwoord op zijn levensvraag. ‘Ik ben gewoon Nederlander, maar dan met een kleurtje’. Om zeker te zijn van zijn zaak reisde Lex, samen met zijn echtgenote, door de hele archipel. Thailand en Indonesië werden bezocht en doorkruist. Met Indonesië heb ik niet zoveel zegt Lex, maar het kunstige Balinese houtsnijwerk siert toch zijn woning.

De ouders van Lex zijn inmiddels overleden. Jammer genoeg kwam het op latere leeftijd tot een breuk tussen de ouders en kinderen. ‘Ik heb vaak geprobeerd om met mijn vader in gesprek te komen over zijn verleden, maar dan blokkeerde hij totaal. Hij trok zich terug met zijn borreltje en puzzelboekje en was niet meer bereikbaar. Op die manier kon hij zich geheel afsluiten. De laatste jaren van hun leven hebben ze in verbittering doorgebracht.’

‘Mijn vader heeft zich altijd in de steek gelaten gevoeld door de Nederlandse regering. Geen erkenning, achterstallige soldij, een opvang die sterk tekort schoot. Het heeft zijn leven getekend. Toch was hij een bevlogen militair die stond voor het vaderland en die daar zijn hele leven voor gewerkt heeft. Mijn zus in Den Helder heeft nog jarenlang voor mijn ouders gezorgd, maar ook die heeft het niet gemakkelijk met ze gehad.´

Lex is niet alleen Nederlander, maar vooral ook Harderwijker. Hij schreef een boek over de historie van zijn legeronderdeel en werkt als freelance journalist voor de Harderwijker krant. Daarnaast is hij bestuurslid van de wijkvereniging Drielanden.

Hij is trots op zijn militaire loopbaan en het Nederlanderschap, iets wat tot uiting komt in de veteranentocht over de Veluwe tijdens de Regionale Veteranendag. Daarnaast zijn de twee kleinkinderen die ze inmiddels ook hebben een grote vreugde.