▲▲▲▲

Welkom Laatste Nieuws KUMPULAN Foto en Film Muziek Familie Albums Onze Veteranen Toen en Nu ... Historie Indische Cultuur Boeken Sociale Media Links Onze Nieuwsbrief Pasar Malam 2022 Contact

FAMILIE JANSEN

Corrie Jansen is op 10 augustus 1959 in Harderwijk geboren en kan zich een echte ‘Harderwieker’ noemen. Corrie is met Job Dusseljee getrouwd en het paar heeft twee inwonende, studerende dochters, Lotte van 19 en Anne van 18 jaar.

“Mijn moeder Charlotte Jansen-Klots is in Padang op Sumatra, Indonesië geboren op 25 juli 1917. Vader Willem Mijndert Jansen is op 10 februari 1907 in de Tuinstraat in Harderwijk geboren. Ik heb twee broers, George (1937), en Theo (1939) en twee zusters Johanna, die wij vaak ‘Meiske’ noemen (1940) en Charlotte (1947). Ik ben dus het nakomertje. Mijn twee broers hebben allebei een paar jaar in het seminarie gezeten, dat was toen wij in Limburg beland zijn geraakt. Maar dat was toch niet wat ze wilden, want uiteindelijk hebben ze voor heel andere richting gekozen. Theo is bij de Koninklijke Marine en George bij de Koninklijke Luchtmacht gegaan.

De Oost

Pa vertrok in 1925 als vrijwilliger, in navolging van zijn vader en stiefvader, naar de ‘Oost’. In 1934 leerde hij ma daar kennen door een dienstmaat van hem en zij was de ware want in 1936 trouwden zij. Vervolgens brak er een vreselijke periode aan, de oorlog waarbij pa aan de Birma spoorlijn te werk werd gesteld. Hij overleefde dit werkkamp, maar ondervond daar later veel last van en sprak ook weinig over die periode met ons. We probeerden het natuurlijk wel maar hij wilde er gewoon niet over praten.

Mijn moeder werd samen met haar kinderen in een vrouwenkamp gevangen gezet. Na de beëindiging van deze verschrikkelijke periode vertrok het gezin naar Harderwijk, waar mijn grootouders toen aan de Hierdenseweg woonden. Pa, ma en de drie kinderen kwamen hier in de koude winter van 1946 aan. Ze kenden helemaal geen koude en beschikten ook niet over winterkleding. Het hele gezinnetje woonde bij mijn grootouders op een zoldertje en hier werd Charlotte geboren. In deze periode werkte pa bij de Inlichtingendienst in Harderwijk. Daarna besloten mijn ouders om in 1948 naar Nederlands-Indië terug met het idee ‘dat is ons land en daar willen we blijven wonen’. Door zijn werk moest hij vaak naar een nieuwe standplaats, zodat mijn moeder hem niet opnieuw voor een lange periode wilde missen. Daarom nam mijn vader het gezin geregeld ‘op sleeptouw’, kriskras door Nederlands-Indië. Uiteindelijk moesten ze toch weer naar Nederland terug omdat zij, net als veel andere Nederlanders, na de afscheidingsoorlog, niet langer welkom waren.”

Berooid naar Nederland

In 1950 vertrok het gezin definitief naar Nederland. Berooid, want ze waren net als veel andere lotgenoten, gedwongen om alles achter zich te laten. Het gezin kwam in hotel Cuijpers in Houten terecht.

Hier konden ze maar moeilijk aarden. Vooral moeder vond deze toestand heel erg. In Indonesië was ze gewend aan een goed en comfortabel leven, had daar haar respectvolle status verdiend en werd gesteund door haar ‘baboes’. Hier in Limburg merkte ze gauw dat dit echt voorbij was en zij ergerde zich mateloos aan het feit dat ze hier als een armoedzaaier werd behandeld. Moeder werd daar helemaal gek, hier hield ze het nooit vol.

Een jaar later verzocht pa om in Harderwijk te mogen werken. Zijn moeder leefde daar nog en op sociaal-medische gronden kreeg hij gelukkig toestemming. Nadat hij daar aan de slag was gegaan en de lokale situatie had bekeken, volgde zijn gezin hem kort daarna naar de Schrasserstraat. Hij was inmiddels al jong met pensioen gegaan, door zijn verschillende ‘tropenjaren’ die dubbel telden, maar kon niet stilzitten. Hij solliciteerde bij Rijkswaterstaat, en kreeg een baan als opzichter, die hij tot zijn 65e uitzat. Dat was nog niet genoeg voor hem, want hij pakte daarna nog verschillende baantjes aan. Hij werd bijvoorbeeld Havenmeester bij Watersportvereniging De Harder en stopte hier pas op zijn 75e mee. Pa heeft nooit veel verteld over die nare jaren.”

Ik werk met veel plezier als administratieve kracht in het onderwijs voor drie scholen namelijk: de Triangel, de Brug en de Schakel. “Nee, ik heb niet zoveel met Indonesië, ik ben hier geboren en getogen en voel me hier echt thuis. Ik ben er slechts een keer op vakantie geweest, naar de eilanden Java voor 5 weken en 1 week naar Bali. Dat was in 1991 waarbij Job en ik ook Jakarta bezochten en Malang, maar vooral genoten hebben van Lembang. Ik kreeg wel een bepaald gevoel op de vliegtuigtrap, een soort gevoel van ‘dit is vertrouwd.’

We zochten naar een hotel, maar helaas waren alle hotels al bezet. Gelukkig vonden we bij toeval een plekje in Lembang. Hier bood een vrouwtje haar huisje aan, waar we een hele week met heel veel plezier zijn gebleven. Ofschoon ik me echt Nederlandse voel, is daar wel mijn passie voor het Indische eten, daar wordt me natuurlijk ook door onze kinderen voortdurend aan herinnerd. Verder hebben onze kinderen interesse in die geschiedenis gekregen, stellen vragen en herinneren mij er aan “mama weet je wel dat er een Pasar Malam is”, dat ik wel degelijk een Indische achtergrond heb.”

Corrie Jansen

Klik op een foto voor een uitvergroting